— Ovqat paytida gapirib bo‘lmaydi, - deb tanbeh beribdi.
Ovqatlanib bo‘lgach, "Endi gapir" desa, nabirasi:
— Boya ovqatingizga pashsha tushib qolgandi, shuni aytmoqchi edim, - dermish.
— Shkafimizni qarang! 10 yillik eski matox! Yangisini olaylik!
— Xo‘p, olamiz.
Xotin yana eriga:
— Sovutgich ham eski.
— Yangisiga almashtiramiz.
Xotin davom etib:
— Televizor ham juda eski bo‘lib qolgan! Almashtirish kerak!
Eri:
— Xoy xotin! Sen o‘zingga bir qara! Sen ham nechi yilliksan? Men indamayapman-ku!
Endi esa uyda o‘tirib, dunyoni qutqaryapman.
— Ha! Jangda qurbonlarning mulklari jangchilarga qolib ketishini ham bilasanmi?!
Sud ishi ko‘rib chiqilib, hukm o‘qilayotganmish:
“Birinchi piyoda mashinaning old oynasini sindirgani uchun 2 yilga, ikkinchi piyoda voqea joyidan yashiringani uchun 3 yilga ozodlikdan mahrum etilsin!”
Kitob o‘qish uchun yotsam - uxlab qolaman.
Biroz televizor ko‘ray, deb yotsam – uxlab qolaman.
Uxlash uchun yotsam, uxlab bo‘pman!!!
"Shu yili sohibjamol, chiroyda tengsiz qizlar bilan tanishib olay...! "
— Xo‘sh, tanishibdimi chiroyli qizlar bilan?
— Ha, albatta! Xotini yana ikkita egizak qizaloqlarni tug‘ibdi...
— Yo‘q!, - debdi o‘quvchi.
— Nega?
— O‘zingiz aytgansizku, "Birovni maktubini o‘qish yomon odat" deb, - dermish.
— Voy uka, men bu yerda onamni ko‘rib yuribman, - debdi.
Ukasi bo‘lsa:
— Men onamni oldidaman. Meni ham ko‘ryapsizmi?!, - dermish.
— Qara manavi odam menga o‘xsharkan.
Ikkinchi jinni ham ko‘zguni sherigining qo‘lidan olibdi-da:
— Ahmoq! Axir bu menmanku!, - degan ekan.





