3456 - йил. Ўзбекистон тарихи фани. Ўқитувчи қизил таёқни кўрсатиб, сўради:
— Болалар, биласизларми бу нима?
Ўқувчилар жавоб берди:
— Ҳа биламиз. Бу таёқ билан ГАИ қабиласи ов қилган ва оиласини боққан.
Бир депутат иккинчисидан сўраяпти:
— Нега халқ бизни бунчалик ёмон кўради?
Иккинчиси:
— Мен ҳам ҳайронман...! Ахир бизлар деярли ҳеч нарса қилмаймиз-ку!
Бир куни Афанди "Бугун ош қиламан" деган ҳаёл билан гўшт, сабзиларни тўғраб, қозон осибди. Қараса, гуручи қолмаган экан. Ўйлаб-ўйлаб рўпарада яшовчи бева аёлдан сўрашга қарор қилибди. Қўлида коса билан чиқиб, қўнғироқни босиб, ўйланиб қолибди Афанди:
"Ҳозир мен гуруч сўрасам, бу аёл менга "ош қиляпсизми" дейди. Мен уни меҳмонга чақиришга мажбур бўламан. Ош баҳона мен билан танишиб олиб, кейин ундан қутулолмай юрсам-чи?!" деб ҳаёл суриб турган экан, эшик очилиб қўшни аёл чиқиб қолибди. Афанди бўлса аёлга қараб:
— Э, гуручинг бошшингда қолсин, - дермуш.
Бир кун икки дўст учрашиб қолишибди.
— Дўстим, нега кўзинг кўкарган?
— Э, кўрмайсанми!? Спорт билан шуғулланай деб, тош кўтаришга боргандим. Бир бақувват спортчи тош кўтараётган экан... Шуни тамоша қилиб тургандим...
— Спортчини қўлидаги тош сени устингга тушиб кетдими?
— Йўк!
— Унда нега кўзинг кўкарган?
— Ҳалиги спортчини устидан кулиб юборибман...
— Ҳақиқий севги бор нарса!
— Бўлмаган гап!
— Ҳечамда. Мана қўшнимиз Наташахон. Ҳақиқий муҳаббат тимсоли. Севги нималигини билади!
— Ўлсин Наташахонинг севги тимсолимуш. У тўрт марта эрга текканку! Қаердан билсин севги нималигини!
— Билади, чунки тўрт марта эрга теккан бўлса ҳам ўйнаши ҳали ҳам битта одам!
— Тилла балиқдан онаси ўпмаган, адаси сўкмаган, бемаҳалда кўчада юрмаган, интернетни билмаган, телеграммга кирмаган, скайпда кўришмаган қизни сўрагандим.
— Хўш нима бўлди?
— Ўзини ўлганга солиб олди.
Битта абитуриент тайёргарлик кўрмасдан имтиҳонга кирибди. Умуман ҳеч нарсани билмас экан. Ҳудди тест саволларини ишлаётгандек ўтираверибди. Қараса, ёнида бир йигит ўзини вариантини ишлаб бўлиб, ўтирган экан. Ҳалиги абитуриент аста туртиб, шивирлабди:
— Илтимос, мени тестимни ҳам ишлаб бер! Қанча сўрасанг бераман!, - деган экан, ҳалиги йигит унга учта бармоғини кўрсатибди.
— Розиман!, - деган экан, дарров уни масалаларини ҳам жавобларини топиб ташлабди.
Имтиҳондан чиқгач, — Қанча берай? - деб, ҳозир ёки уч ёки ўттиз миллион сўраса керак деб ичида ўйланиб турса, бояги йигит:
— Эрталаб имтиҳонга кеч қолмаслик учун таксида келгандим. Уйга кетишга пулим қолмади, уч минг сўм бер!, - дермиш.
Янги йилда йигитининг олдига кетаётган қиз "қорқиз бўлиб бораман", деб магазинга кирибди.
— Қорқизнинг кийими қанча туради?
— 500 000 минг.
— Қиммат экан. "Золушканинг" кийими қанча туради?
— 800 000 минг.
— Қиммат экан, анув ялмоғиз кампир кийими қанча туради?
— У кийим эмас, ойна.

Ишдан қайтган эр овқатланишга ўтирса, хотини сўрабди:
— Пайпоғингизни алмаштирмадингизми?
— Алмаштирдим, - дебди эри.
— Ишдан кийиб келган пайпоқни ечинг! - дебди яна хотини.
— Ечганман хотин, - деса, хотини:
— Унда нега бунақа ҳид келяпти? - дебди.
Эри:
— Шунақа қилишингни билиб, ечган пайпоғимни чўнтагимга солиб олган эдим, кўрсатаман деб, мана, - дермиш эри.

Суд залида:
— Гумонланувчи, нима учун сиз чўкаётган хотинингизни қутқаришга ҳаракат қилмадингиз?
Эркак жавоб беряпти:
— Мен уни чўкаётганини билмадим. У ҳар доимгидек бақираётганди...!