— Дадаси, мундоқ ўғлингизга гапирсангиз-чи... Куни бўйи интернетдан бошини кўтармайди.
Эри:
— Хотин, ўзинг айтавер. Ўғлинг мени “чёрныйга солиб қўйган”...
— Бу молхонада бир кеча тунаш нечи пул? – дебди ҳақоратомус.
Меҳмонхона хизматчиси:
— Битта мол учун 50 минг, иккита молга 100 минг бўлади, - деган экан.
— Ҳусан, чиқмай тур! Гаига тушиб қолдик!
Типратикан унга ҳасрат қилибди:
— Қара, тиканим учун қамашди. Бу табиатдан шунақа бўлсам, мен нима қилишим керак?
Лайлак:
— Э, бу ҳеч нарса эмас! Мени ҳар йили қишда қайси даромад ҳисобига жанубга дам олгани учиб кетасан деб қамашади... - дермиш.
— Бор уйингга, алмаштириб кел! - деса, ўқувчи:
— Уйда ҳам ҳудди шунақаси қолган-да, - дермиш.
— Ўртоқ, шампун узатваргин!
— Ҳаммомда шампун кўп эди-ку?!
— Ҳаммаси "қуруқ сочлар учун" экан-да. Мен эса сочимни ҳўллаб бўлдим, - дермиш.
— Вой, ойижон!!! - деб бақириб юборса, эри:
— Ҳа, дарров танидингми? - дермиш.
— Нима? Кўз борми ўзи сенда? Бу хотинимнинг пайпоғи-ку!
— Нимани ўйлаб ўтирибсиз, - дебди.
Афанди:
— Биз энг олий мавжудод бўла туриб, шу парандаларчалик бўла олмаймиз. Қара, битта хўрозни қирқта хотини бор, болалари эса беҳисоб бўлса ҳам, ҳеч қайси бирига алимент тўламайди ва энг қизиғи бирорта ҳам қайнонаси йўқ, - дебди.
Милиция - жиноятчи бўлсангиз,
Машинангиз бузилса, уста қувонади.
Фақатгина ўғри сизга ҳамиша мўмай даромад ва хотиржам ухлашингизни тилайди.





