— Сен нима дейсан?, - деса Афанди:
— Бунақа расво шеърни эшитмаганман, - дебди.
Подшоҳни жаҳли чиқиб, зиндонга ташлабди. Бир ҳафтадан кейин Афандини шоҳни ёнига олиб боришибти. Подшо янги шеърни ўқиб бериб, — Қалай чиқибди?, - деса, Афанди индамасдан ўгирилиб кетаётганмиш.
Подшоҳ:
— Қаёққа?, - деса, Афанди:
— Зиндон қаерда эди, - дермиш.
— Қара, одам ҳам шунақа хунук, бадбашара бўладими?
— Бир марта ойнага қараб шунча хафа бўласиз,— жавоб берди Афанди,— ўлмаган бизнинг жонимиз: ҳар кун сизни ўн марта кўрсак ҳам чидаб юра берамиз.
Лекин у қизни кўрган эркакларни бирортаси ҳам қизни юзини эслаб қолмаганмуш...
— Ёшингиз нечида?
Қиз:
— Қиз боладан ёшини сўраб бўлмайди!
Йигит:
— Ҳа майли. Унда туғилган кунингиз қачон?
Қиз:
— 24 мартда.
Йигит:
— Қайси йили?
Қиз:
— Ҳар йили!
— Мангу олов ёнида турибман.
— Нима? Хотира майдонидамисан?
— Ошхонадаман!
“Бир бор экан, бир йўқ экан. Ўша нарса пул экан...” деб кўзига ёш келибди.
— Ҳурматли мижоз, сизни омадингиз бор экан. Бизда аёллар зиракларига чегирмалар бошланди. Севган қизингизга арзон нархларда зирак сотиб олишингиз мумкин.
Йигит хафа бўлиб:
— Севган қизим йўқ мени, - дебди.
Сотувчи яна:
— Қанақасига?! Шундай келишган йигитни севган қизи бўлмаса?! Нега ахир? – деса, йигит яна хафа бўлиб:
— Хотиним рухсат бермаяпти, - дермиш.
Ҳеч нима қила олмаган хотини уни бошига ёстиқ қўйиб, устига кўрпа ёпиб қўйса, ярим кечаси эри бақираётганмиш “Хотин чироқни ёқ! Негадир краватни охири кўринмаяпти, туша олмаяпман!”
Беморлар шифохона томига чиқиб олиб, бирма-бир пастга ташлашаётган эмиш.
Бош шифокор келиб:
— Нима ўйнаяпсизлар? – деса, жиннилар:
— Самолёт-самолёт ўйинини ўйнаяпмиз, - дейишибди.
Бош шифокор:
— Ҳа яхши. Сизларга қараб турадиган шифокорлар қани? – деса беморлар:
— Уларни аввалги рейсларда учириб юбордик, - дейишибди.





