— Nariroq suril, men ham o‘tiray, - debdi.
— Dadajon, menga maymun olib bering.
— Maymunni nima qilasan?
— Uni odam qilaman.
— Poyezd jo‘nashiga qancha vaqt qoldi?
— 10 minut.
— Meni soatimda esa 5 minut.
— Unda sen tezroq yugur, bo‘lmasa poyezdga kech qolasan.
— Yana ichasmi-a? Yana ichasmi?
— Yo‘q. Xotin yana so‘radi:
— Ichasmi?
— Yo‘q.
— Ohirgi martta so‘rayapman, yana ichasmi?
— E, xoti—i—in, qo‘ymading qo‘ymading-da, xo‘p quy, dermish.
— 500 000 ming so‘m.
— Qo‘rqinchli, parashyut ochilmasa-chi?!
— Unda pulingizni qaytarib, beramiz.
Ular orasida Afandi ham bor edi. U hokimdan ertalabgacha muhlat olib ketdida, nonushtada kelib hokimga arz qildi:
— Asal bilan sarimsoq piyoz qo‘shib qovurilsa, ajoyib ovqat bo‘ladi.
Hokim darhol oshpaziga o‘shanday ovqat tayyorlashni buyurdi.
Ovqat keltirilgach hokim bir qoshiq yedi-da, Afandiga qarab qichqirdi:
— O‘zing topgan ovqatingni o‘zing ye, ahmoq! Afandi noiloj yeya boshlagan edi, hokim so‘radi:
— Qalay, ajoyib lazzatli ovqat ekanmi?!
— Taqsir, men buni faqat o‘ylab ko‘rgan edim, xolos. Biror marta bunday ovqat qilib yegan emasman. Endi bilsam, xayol haqiqatga to‘g‘ri kelmas ekan,— javob berdi Afandi.
— Sen uchun hamma narsaga tayyorman, osmondagi oyni olib bering desang hoziroq olib beraman!
— Oy joyida turaversin, yaxshisi menga bitta tilla uzuk olib bering.
— Uff, shu odating yomonda, doim gapni boshqa yoqqa burasan.
Bola:
— Bir karavatga ikkalamiz, qandoq yotamiz man ketaman, - desa
Qiz:
— O‘rtamizga yostiq qo‘yib yotamiz, debdi
Ertasi kuni kinoga tushmoqchi bo‘lishibdi, borishsa bitta bilet qolgan ekan. Biletni bola qizga berib, siz eshikdan kiring debdi.
Shunda qiz:
— Siz kirmiysizmi, - desa
— Man devoldan oshib o‘taman, - debdi
Shunda qiz:
— Yostiqdan o‘ta olmadiz, devoldan qanaqa qilib o‘tasiz, dermish





