— Aka, bu nima? Rohatijonning qurug‘i desam, shinnisi ko‘rinmaydi...
Qandfurush tushuntirib berdi:
— Bu - qumshakarning yirigi, yangi chiqdi. Buni oq qand deyiladi.
— Jinday chashna bering-chi?
Afandi oq qanddan bir chaqmog‘ini og‘ziga solib so‘rgan edi, huzur qilganidan badanlari yayrab, ko‘zlari suzilib ketdi.
— Shunday yaxshi narsani sotasizmi,— dedi Afandi yutinib,— uyingizga oborib bola-chaqangiz bilan so‘rishmaysizmi?!
— Nimasi g‘alati? Endi u menga buvi bo‘ldi.
— "A" deng-chi...
— Katta "A" mi yoki kichik "a"?
— Nega bu pashshalar faqat menga yopishadilar, sira sizga qo‘nmaydi?
— Zehn qo‘yib qarasinlar,— javob berdi Afandi, — pashshalarning hammasi o‘z pashshangiz!
— Qani Akmal nimani bilasan?
— 1, 2, 3, 4, 5
— Ana ko‘rdilaringmi sanashni bilar ekan, qani davom etchi,
— 6, 7, 8, 9, 10, valet, dama, korol, tuz..
— Oyi, oyi, karavotni tagida ajina bor ekan...
— Ha, o‘g‘lim, dadang komandirovkadan kelgunigacha o‘sha ajina biznikida yashab turadi.
— Novot bormi? - deb so‘rabdi.
Azizjon:
— Ha, bor - desa, boyagi odam:
— Shirinmi? - deb so‘rarmush.
— O‘g‘lingiz qayerda ishlaydi?
Sovchilar:
— Uzgazoilda pistoletchi bo‘lib ishlaydi..
Buni eshitib qolgan qizni otasi:
— Qizimiz sizlarniki, dermish.
— Bo‘magan gap ablah!





