— Murod, kuf-suf yordam bermaydi, bu bolani kallasini chaqib qo‘yding-ku, tez yordam chaqir..
— Birinchidan sevgan qizim yo‘q. Ikkinchidan kaptivam ham yo‘q.
— Xotinjon, senga keyinroq o‘zim telefon qilaman. Hozir so‘kinishning sira ham ilojisi yo‘q!
— Tabriklayman! Ismini tanladiylami?
— Xotinim tanlasin. Familiyasi va otasini ismini tanlab berganim kifoya.
— Juda besabrsizda! Bir soatdan beri ikki daqiqada tayyor bo‘laman, deb qulog‘ingizga tanbur chalayapmanmi?
— O‘g‘lim, axir 30ga kirding-ku. Qachon uyga non ko‘tarib kelasan-a?
— Ko‘ylak sotib olgani borgandim, sig‘madi.
— Xafa bo‘lganimdan tort sotib oldim...
— Sig‘ib ketdi, tushmagur!!!
— Nega bizga qilyapsiz, militsiyaga xabar bering!
— Militsiyalar bilan doktorlar urishishyapti! Kimga xabar berish kerak, axir?!
— Ko‘zoynak taqmasam yaxshi ko‘rolmayman-da, qo‘zichog‘im.
— Bo‘lmasa, ko‘zoynagingizni taqmay turing, qo‘zichog‘ingiz dasturxondagi konfetlardan yeb to‘yib olsin.
Podsho so‘rabdi:
— Afandi sani tuxuming qani?
Shunda Afandi aytgan ekan:
— Shuncha tovuqni ichida bitta xo‘roz ham bo‘lish kerak-ku!!!





