— Сизга нима дейишни ҳам билмай қолдим, - деса, эри:
— Ҳайрият-ей, сени-ям гапинг тугар экан-а, - дермиш.
— Яхши қиз, сочингизга нечи пул бердингиз?
— Сўраб нима қиласиз? Барибир пулингиз етмайди!
— Ҳа энди, макияжга пул етмадими дейман-да…
— Айт-чи, сени чўнтагингда минг сўм бор. Дадангдан яна минг сўм сўрадинг. Неча пулинг бўлади?
— Минг сўм бўлади устоз.
— Сен математикани ёмон билар экансан.
— Сиз мени дадамни ёмон билар экансиз.
— Мана бу тақинчоқ неча пул?
— 20 та бўса дебди, - йигит ҳазиллашгиси келиб.
Шунда қиз:
— Мен шунисини оламан. Ҳаққини бувим тўлаб юборадилар, - дермиш.
— Азизам мени қуёшим бўлишни истайсанми?
— Ҳа албатта!
— Унда мендан 150 миллион километр узоқда юр!
“Россияда ёш болалар ҳам русчани зўр билишар экан!".
— Айтинглар-чи, кимсасиз оролга ўзингиз билан нима олиб кетган бўлардингиз?
— Мен оч қолмаслик учун бир қоп буғдой олиб кетардим, - дебди Маъруф.
— Мен эса битта хизматкор ва шароб тайёрлаш учун узум кўчатини олиб кетган бўладим, - дермиш Шариф.
Шунда Хамид ўрнидан туриб:
— Мен оролга ўзим билан Маъруф ва Шарифни олиб кетган бўлардим, - деган экан.





