— Ҳадеб қўшнимизни уйига чиқаверма! Ўзини болалари кўп, ёқмайсан!
Ўғли:
— Нега энди? Ҳар чиққанимда, онаси:
— Келақол. Сен етмай тургандинг ўзи!, - дейди-ку...
— Йўқ, мен Шахнозаман!!
— Алдаманг, Бобур-акани номерику бу тўғрими??
— Э, қанақа Бобур? Мен Шахнозман!!!-
— Унда нимага эримни телефонида Бобур деб ёзилибсиз??!!
Бемор:
— Мен дардимни айтсам, сиз нимага нуқул яхши деяверасиз? - деса, врач:
— Сизга ўхшаган беморларни қабулимга келиб тургани яхши-да! - деган экан.
Шифокор кўригида:
— Айтинг-чи доктор, менга шу пуллик операцияни қилиш зарурми?
— Албатта! Бу операциясиз умуман Амирсойга бориб бўлмайди.
— Мен Амирсойга боришни хоҳламайман!
— Сиз ҳақингизда гапирмадим...
— Қайси ойда аёллар камроқ гапиради?
Устоз жавоб берди:
— Февраль ойида. Чунки бу ой 28 кундан иборат.
— Болаларни ойимникига, кучугимизни қўшнига ташлаб кетамиз.
Мушукни дугонамникига олиб бориб қўяман, - дебди.
Эри ўйланиб туриб:
— Хотин, уйимиз шунақа тинч бўлса, қаерга кетамиз. Уйда дам олақолайлик, - дермиш.
Ўғли 18 га тўлган куни уни чақириб:
— Бориб онангга айт! Энди алимент олиб бўпти мендан. Шу гапни эшитганда онангни юзини бир кўрай! - дебди.
Бола онасига келиб гапни айтибди. Онаси:
— Ҳозир бориб адангга айт. 18 йилдан бери аниқ ўзини ўғлига алимент тўлабдимикан? Шу гапни айтганингда адангни юзини бир кўрай! - деган экан.
Хитойда чиққан нарса биринчи мартта бунча кўпга чидади.
— Болажонлар, сизларга боғча ёқадими?
— Ҳа!
— Нимаси ёқади?
— Боғчамизни ҳовлисида ҳовуз кавлаб беришди. Бош билан шўнғишни машқ қиляпмиз. Ўрганиб олсак, сув тўлдириб беришаркан...
— Айт-чи, нега ёш ва чиройли қизлар менга турмушга чиқишга бунчалик шошилмаса?!
Хизматкори:
— Эҳ... Улар аслида тезроқ бева қолишга шошилишмоқда!





