Boy afandini kamsitmoqchi bo‘lib:
— Ha, afandi, senmiding? Men bo‘lsa mol kelyapti deb o‘ylabman, - desa, afandi hozirjavoblik bilan:
— Iye, boyota! Men sizni odamga o‘xshatib yuboribman, siz ekansiz-ku, - degan ekan.
— Kel, biz ham yordam beraylik! Sen bolalarni derazadan tashla, men ilib olaman, - debdi sherigiga.
Do‘sti birin-ketin bolalarni tashlay boshlabdi. Pastda turgan yigit hamma bolalarni ilib olaveribdi-yu, negrni bolasini ushlamabdi.
— Nega ushlab qolmading, - desa, pastda turgan yigit:
— Sen kuyganlarini tashlama-da!, - dermish.
— Yakshanba kuni bo‘shmisiz?
Kotiba umid bilan, nozlanib:
— Ha bo‘shman. Hech qanday ishim yo‘q. Bekorchilik...
Rahbarni jahli chiqib:
— Siz bugunni ham yakshanba deb o‘ylayapsiz shekilli! Ishingizni qiling!
— Ha, bor. Nima qilasan?
— Maktabga oboraman, ustozimiz uy vazifasini tayyorlab bergan ahmoqni bir ko‘rmoqchiman dedilar.
— 100 dollar.
— Voy tentak!
— Soatiga.
— Voy ablah!
— 1 ta buxanka non olingda, tuxumni so‘rang. Bor bo‘lsa, 10 ta oling!
Eri do‘konga kirib sotuvchiga debdi:
— 1 ta buxanka bering. Tuxum bormi?
— Bor, - debdi sotuvchi.
— Unda 10 ta buxanka berasiz, - dermish eri.
Oxiri yigit so‘rabdi:
— Nega har kuni meni yeryong‘oq bilan siylaysiz? Ataylab meni deb sotib olasizmi?
Kampir javob beribdi:
— Yo‘q. Men har kuni Snikers yeyman. Shokoladni ichidan chiqgan yong‘oqlarni tishim yo‘qligi uchun og‘zimda u yoqqa, bu yoqqa olaman-da, chaynab yutolmayman. Keyin shularni senga ilinaman-da bolajonim.
— Xo‘sh, nima bo‘ldi, gapir?
— G‘olib bo‘lgan xodimlarni uchtasi ishdan bo‘shatildi!





