— Ha qo‘shni, yarim kechasida nima qilib yuribsiz? - desa, afandi:
— Uyqim qochib ketdi. Shuni qidirib yuribman, - debdi.
Birinchisi o‘n beshinchi qavatgacha latifa aytib, o‘rtoqlarini kuldirib chiqibdi. Keyin ikkinchisi o‘ttizinchi qavatgacha kuldiribdi. Navbat uchinchisiga kelgan ekan, u do‘stlariga qarab:
— Hozir bir narsa aytaman, kulaverib, ichagingiz uziladi, - debdi. Do‘stlari qiziqib, — Nima ekan? Ayt-chi, - deyishsa:
— Xonamizni kaliti birinchi qavatda qolib ketibdi, - debdi.
Yigit:
— Suv! Suv olib kelinglar! Tez yordam chaqiringlar, - desa
Qiz asta ko‘zini ochib:
— Qanaqa suv? Qanaqa tez yordam? Sun’iy nafas berish kerak, - dermish.
— Chunki to‘y kuni, kuyovga miltiq sovg‘a qilinadi, kelinni peshonasiga esa qizil nuqta chiziladi.
— Endi sen bilan hech qachon janjallashmaslikka qaror qildim.
Xotin bo‘lsa jig‘ibiyron bo‘lib:
— Nima? Qaror qilganmush! Oldin mendan bir og‘iz so‘radingizmi?
— Aytolmayman, bu pazandalik siri...
— Aytaqoling! 3 kundan beri reanimatsiyada yotibman. Vrachlar topa olishmayapti.
— Aliyev, ikkita yirtqich hayvonni sanab ber-chi!
— Sher va ...
— Bilmaysanmi? O‘tir “2”!
— Qodirov, uchta yirtqich hayvonni sanab ber!
— Sher, yo‘lbars, ...
— Bilmaysanmi? O‘tir “2”!
— Odilov, sen beshta yirtqich hayvonni sanab ber!
— 2 ta sher va 3 ta yo‘lbars.
— Tashqariga chiqmang-a amma!
— Yo‘q, chiqmayapman.
— Nima qilyapsiz?
— O‘tiribmiz, qo‘shnilar o‘zlari kirishdi. Zumrad xolang, Holida xolang bor yana 3-4 tasi gaplashib o‘tiribmiz.
— E, amma kasal yuqadi. To‘planish kerakmas. Nimaga unaqa qilasizlar amma?
— Havotir olma jiyan. Bitta maska olvoganmiz. Kim gapirsa, o‘sha taqib gapiryapti.
Yillar o‘tib, gaz bilan svet ajrashibdi. Svet Xitoyga, gaz esa Rossiyaga ketib qolishibdi. Bizlarga gazbalon bilan dvijok qolgan ekan.
— Barakalla o‘g‘lim! Nega bunchalik aniq gapiryapsan?
— Chunki choraklik inshoni partadoshim Manzuradan ko‘chirdim. Mavzusini bilasizmi? “Mening tarjimai holim”...





