Afandi kechasi ko‘chada daydib yursa, qo‘shnisi:
— Ha qo‘shni, yarim kechasida nima qilib yuribsiz? - desa, afandi:
— Uyqim qochib ketdi. Shuni qidirib yuribman, - debdi.
Uchta inoq do‘stlar dam olishga Turkiyaga borishibdi. Mehmonxonani 45-etajiga joylashib olishibdi. Tushlikni birinchi qavatda yeb bo‘lgach, xonalariga chiqmoqchi bo‘lib qarashsa, lift ishlamayotgan ekan. Zinada chiqishdan boshqa ilojlari qolmagach, chalg‘ish uchun har biri navbatma-navbat latifa aytib chiqishga kelishibdi.
Birinchisi o‘n beshinchi qavatgacha latifa aytib, o‘rtoqlarini kuldirib chiqibdi. Keyin ikkinchisi o‘ttizinchi qavatgacha kuldiribdi. Navbat uchinchisiga kelgan ekan, u do‘stlariga qarab:
— Hozir bir narsa aytaman, kulaverib, ichagingiz uziladi, - debdi. Do‘stlari qiziqib, — Nima ekan? Ayt-chi, - deyishsa:
— Xonamizni kaliti birinchi qavatda qolib ketibdi, - debdi.
Qiz bilan yigit parkda ketayotsa, qiz to‘satdan hushidan ketib qolibdi.
Yigit:
— Suv! Suv olib kelinglar! Tez yordam chaqiringlar, - desa
Qiz asta ko‘zini ochib:
— Qanaqa suv? Qanaqa tez yordam? Sun’iy nafas berish kerak, - dermish.
— Nima uchun Hindistonda oila mustahkam bo‘ladi?
— Chunki to‘y kuni, kuyovga miltiq sovg‘a qilinadi, kelinni peshonasiga esa qizil nuqta chiziladi.
Er xotiniga debdi:
— Endi sen bilan hech qachon janjallashmaslikka qaror qildim.
Xotin bo‘lsa jig‘ibiyron bo‘lib:
— Nima? Qaror qilganmush! Oldin mendan bir og‘iz so‘radingizmi?
— Qozon kabobga nima qo‘shib tayyorlagan edingiz qudajon?
— Aytolmayman, bu pazandalik siri...
— Aytaqoling! 3 kundan beri reanimatsiyada yotibman. Vrachlar topa olishmayapti.
Zoologiya darsida:
— Aliyev, ikkita yirtqich hayvonni sanab ber-chi!
— Sher va ...
— Bilmaysanmi? O‘tir “2”!
— Qodirov, uchta yirtqich hayvonni sanab ber!
— Sher, yo‘lbars, ...
— Bilmaysanmi? O‘tir “2”!
— Odilov, sen beshta yirtqich hayvonni sanab ber!
— 2 ta sher va 3 ta yo‘lbars.
70 ga kirgan ammamga telefon qildim:
— Tashqariga chiqmang-a amma!
— Yo‘q, chiqmayapman.
— Nima qilyapsiz?
— O‘tiribmiz, qo‘shnilar o‘zlari kirishdi. Zumrad xolang, Holida xolang bor yana 3-4 tasi gaplashib o‘tiribmiz.
— E, amma kasal yuqadi. To‘planish kerakmas. Nimaga unaqa qilasizlar amma?
— Havotir olma jiyan. Bitta maska olvoganmiz. Kim gapirsa, o‘sha taqib gapiryapti.
Bir kuni gaz bilan svet turmush quribdi. Oradan bir yil o‘tib ulardan gazbalon bilan dvijok dunyoga kelibdi.
Yillar o‘tib, gaz bilan svet ajrashibdi. Svet Xitoyga, gaz esa Rossiyaga ketib qolishibdi. Bizlarga gazbalon bilan dvijok qolgan ekan.
— Oyijon, bu safar ona tilidan chorak bahoim aniq “5” chiqadi.
— Barakalla o‘g‘lim! Nega bunchalik aniq gapiryapsan?
— Chunki choraklik inshoni partadoshim Manzuradan ko‘chirdim. Mavzusini bilasizmi? “Mening tarjimai holim”...