Bir kuni chumoli o‘rmondan o‘tib ketayotsa, sher filni do‘pposlayotgan ekan. Chumoli ham bir-ikki martta tepib, o‘tib ketibdi.
Ertasiga chumolini kayfiyati yo‘q yurgan ekan, hayvonlar:
— Nima bo‘ldi? - deyishsa, chumoli:
— Filni o‘limida meni ayblashyapti, - dermish.
Ertasiga chumolini kayfiyati yo‘q yurgan ekan, hayvonlar:
— Nima bo‘ldi? - deyishsa, chumoli:
— Filni o‘limida meni ayblashyapti, - dermish.
Xotini eriga:
— Qayerda edingiz?
— A, sinfdoshlar bilan uchrashdim...
— Uch kun-a?! Nimalarni esladingizlar?
— Qayerda yashashimni...
— Qayerda edingiz?
— A, sinfdoshlar bilan uchrashdim...
— Uch kun-a?! Nimalarni esladingizlar?
— Qayerda yashashimni...
Jahli chiqqan er xotiniga debdi:
— Nima uchun bu uyda bo‘layotgan ishlardan men oxirgi bo‘lib xabar topaman?
Xotini:
— Tis-s sekinroq, bolamizni uyg‘otib yuborasiz! – desa, er:
— Qanaqa bola? – debdi.
— Nima uchun bu uyda bo‘layotgan ishlardan men oxirgi bo‘lib xabar topaman?
Xotini:
— Tis-s sekinroq, bolamizni uyg‘otib yuborasiz! – desa, er:
— Qanaqa bola? – debdi.
Bankni o‘marishga kirgan o‘g‘rini yuzidan niqobi yechilib ketibdi. O‘g‘ri kassirni yoniga kelib:
— Meni yuzimni eslab qoldingmi? - desa, qiz:
— Ha, - debdi.
O‘g‘ri shu zahoti kassirni otib tashlabdi.
— Yana kim meni yuzimni eslab qoldi? - desa, odamlar orasidan ovoz kelibdi:
— Bankomat yonida turgan qaynonam eslab qoldi.
— Meni yuzimni eslab qoldingmi? - desa, qiz:
— Ha, - debdi.
O‘g‘ri shu zahoti kassirni otib tashlabdi.
— Yana kim meni yuzimni eslab qoldi? - desa, odamlar orasidan ovoz kelibdi:
— Bankomat yonida turgan qaynonam eslab qoldi.
Sinf rahbari o‘quvchilarga:
— Ertaga sinf xonasini ta’mirlashga 50 ming so‘mdan olib kelinglar, - desa, o‘quvchilar:
— Ustoz, nega buncha qimmat? – deyishibdi.
Shunda ustozi:
— 30 ming so‘mni menga berasizlar, qolgani o‘zingizga. Ota-onangizga 50 mingdan yig‘dim deb aytaman, - debdi.
O‘quvchilar bir ovozdan:
— Kelishdik, ustoz! – deyishibdi.
— Ertaga sinf xonasini ta’mirlashga 50 ming so‘mdan olib kelinglar, - desa, o‘quvchilar:
— Ustoz, nega buncha qimmat? – deyishibdi.
Shunda ustozi:
— 30 ming so‘mni menga berasizlar, qolgani o‘zingizga. Ota-onangizga 50 mingdan yig‘dim deb aytaman, - debdi.
O‘quvchilar bir ovozdan:
— Kelishdik, ustoz! – deyishibdi.
3 ta qiziq bir fakt bor:
1) Hech bir odam chap ko‘zi bilan yozuvni o‘qiy olmaydi.
2) Buni o‘qigan sodda odam darrov shu ishni qilib ko‘radi.
3) Aldanganini bilib kulib qo‘yadi.
1) Hech bir odam chap ko‘zi bilan yozuvni o‘qiy olmaydi.
2) Buni o‘qigan sodda odam darrov shu ishni qilib ko‘radi.
3) Aldanganini bilib kulib qo‘yadi.
Avvaliga enaga bilan bog‘cha opa aybdor. Keyin – tarbiyachi. Undan keyin – maktabda o‘qituvchi aybdor. Keyin esa – ishxonada rahbar! Sal keyin esa – xotin! Hammasiga aybdor o‘shalar. Erkaklarda o‘zi hech qachon ayb bo‘lmagan desa ham bo‘ladi...
Er-xotin va o‘g‘li Samarqand shahrini aylanib yurishgan ekan. O‘g‘li onasidan so‘rabdi:
— Siz qayerda tug‘ilgansiz?
— Qo‘qonda.
— Ada siz qayerda tug‘ilgansiz?
— Qarshida.
— Men-chi?
— Toshkentda.
— Qanday yaxshi-ya! Uchchalamiz uchta joyda tug‘ilib, bir joyda uchrashib turibmiz.
— Siz qayerda tug‘ilgansiz?
— Qo‘qonda.
— Ada siz qayerda tug‘ilgansiz?
— Qarshida.
— Men-chi?
— Toshkentda.
— Qanday yaxshi-ya! Uchchalamiz uchta joyda tug‘ilib, bir joyda uchrashib turibmiz.
Darsda:
— Aytchi Hasan katta bo‘lsang kim bo‘lasan?
— Men katta bo‘lsam boy bo‘laman, pullarim ko‘p bo‘ladi, xotin olaman, unga mashina, uy, yaxta tillolar oberaman! Chet ellarga aylangani obketaman!
— Yaxshi molodets! Senchi Akbar sen kim bo‘lasan?
— Men Hasanni xotini bo‘laman!
— Aytchi Hasan katta bo‘lsang kim bo‘lasan?
— Men katta bo‘lsam boy bo‘laman, pullarim ko‘p bo‘ladi, xotin olaman, unga mashina, uy, yaxta tillolar oberaman! Chet ellarga aylangani obketaman!
— Yaxshi molodets! Senchi Akbar sen kim bo‘lasan?
— Men Hasanni xotini bo‘laman!
Noutbukimni unutib, gilam ustida qoldiribman.
Qaynonam uni tarozi deb o‘ylab ustiga chiqib olsa bo‘ladimi!?
Qaynonam uni tarozi deb o‘ylab ustiga chiqib olsa bo‘ladimi!?
