— Қўшнимиз ҳар куни ишга кетаётиб, хотинини юзидан ўпиб кетади. Нега сиз ҳечам унақа қилмайсиз? - деса, эр ҳайрон бўлиб хотинига:
— Қанақасига ўпиб кетаман ахир?! У бировни хотини бўлса...!
— Айтинг доктор, умид қилсак бўладими? - дейишса, доктор:
— Умид қилманглар! Бу оддий шамоллаш, ўтиб кетади, - дермиш.
— Билмадим. Балки сизни худо асрагандир...
— Товуғим қани? Нима қилдинг? - деб бақира бошлабди товуқни эгаси. Ўғри бўлса:
— Товуғинг чўмиляпти, мен уни кийимларини ушлаб турибман, - дермиш.
— Америкалик ва россияликни олиб қолинг, ишлатамиз. Ўзбекни эса денгизга ташлаб юборинглар, - деб буйруқ берибди.
Шунда қароқчилар ҳайрон бўлиб сўрашибди:
— Нимага уларни олиб қолиб, ўзбекни ташлаб юборайлик???
— Ээээ, ҳозир "Ғопир акани танийсанми....Салим акани танийсанми???" деб, қулоқ-мияни еб, одамни асабига тегади, - дебди қароқчиларнинг капитани.
Ўзбек русга қараб: "Раҳмат, раҳмат", - деб қўйибди.
Рус гапини барменга яна қайтарса, ўзбек яна "раҳмат, раҳмат", - дебди.
Ҳалиги рус ҳайрон бўлиб бармендан:
— Бу нега менга ундай деяпти, ким ўзи бу?", - деса,
Бармен русга:
— Бу киши, мана шу кафенинг хўжайини Абдураҳмон-ака бўлади, - дебди.
— Hello
— Where are you from?
— I'm from Uzbekistan. And where are you from?
— America.
— Aldama.
— Hudo haqqi!
— Ҳа, фақат ақл қолган холос.
— Эссиз дарров йўқотиб қўйибсанда.
— Ўғлимни билими сал пастроқ. Сиздан илтимос, осонроқ савол берсангиз...
Ўқитувчи рози бўлибди. Имтиҳон бошланибди. Навбат бойнинг ўғлига келибди.
— Сизга осон савол бераман. Абдулла Ориповнинг "Ўзбекистон" шеърини ким ёзган? - дебди ўқитувчи.
Ҳалиги йигит ўйланиб туриб:
— Шукур Бурхонов, – дермиш.





