— Familiyangiz?
Student:
— Buranov(jilmayib).
— Ha, nimaga jilmayasiz?! - do‘q urdi professor.
— Birinchi savolga muvaffaqiyatli javob berganimdan xursandman.
— Nega menga jin deb laqab qo‘yishgan, qo‘limdan ko‘p ish keladimi?
— Yo‘g‘e, kim butilka ochsa sen paydo bo‘lasan-da
Bir kuni ke bir borib ko‘ray, deb hammomga boribdi, cho‘milib maza qilgandan hammom degani zo‘r joy ekan, kelasi yil yana kelamanooov, degan ekan.
— Uyimda qutirgan vaxshiy it bor!
G‘alamis qo‘shni yozuvni davom ettirib:
— Bu it juda qarigan hatto tishlari ham yo‘q!
Uy egasi:
— Tishi yo‘q bo‘lsa ham ehtiyot bo‘linglar, yetvosa so‘rib o‘ldiradi!
— Qanday ekan?
— Bir birimizga layk bosamizu, lekin yozmaymiz...
— Ha, Afandi nima qilib o‘tiribsiz!—so‘radi.
— G‘oz sho‘rva ichayotibman,— javob berdi Afandi.
— Go‘shti qani, yo‘q-ku?
— Go‘shtini tuzlab patiga o‘rab qo‘ydim, huv, ana!— deb uchib ketayotgan g‘ozlarni ko‘rsatdi Afandi.
— Soyaboningizni sifati yaxshimi?
Sotuvchi:
— Ha, albatta, besh yilga kafolati bor, fakat uni yomg‘irdan va quyoshdan saqlash tavsiya etiladi.
— Qizim shakar solding.
— Oyijon men shirin choyni yaxshi ko‘raman.
— Qizim 5 qoshiq shakar solding deyapman.
— Shirin choyni judayam yaxshi ko‘raman.
— Shakarni sho‘rvaga solyapsan?!
Hamma navbatda turibdi. Quyon kelib navbatga qaramay, oldinga o‘tib ketayotsa, ayiq quyonni girbonidan olib:
— Hov anavi navbatning oxiriga bor, endi kelyapsan!, - debdi.
Ikkinchi kun ham shu holat qaytarilibdi.
Uchini kun ham quyon magazin eshigi tomon yurib ketayotsa, yana ayiq kelib quyonni girbonidan olib:
— Hov anavi navbatning oxiriga bor, endi kelyapsan!, - desa.
Quyon:
— Qiziq, uch kundan beri o‘z magazimni ocholmayapman-a, - deb g‘udurlagancha qaytib uyiga kirib ketibdi.
— Menda hammasi haqiqiy pullar edi. Faqat shu pullarni stanokdan nomiga o‘tkazib oldim xolos.
— Bu ish sizga nimaga kerak edi?
— Yanagi safar kim bilan ichishim kerakligini bilishim uchun.





