Agar keliningiz hamma narsasini yig‘ishtirib, uydan butunlay ketayotgan bo‘lsa yana 2 hafta sizga xizmat qilib berishi shartmi?
— Unda xursand bo‘ling otaxon! Dunyoning tashvishlaridan qutulibsiz.
Stol ustidagi noz-neʼmatlarga qarab oʻtirsa, ofitsiant bola kelib, likopdagi fransuz salatini aralashtirib tashlabdi. Otaxon xafa boʻlib ofitsiantga:
— Eh bolam-a! Tuppa-tuzuk turgan ovqatni kavlab nima qilarding?! – degan ekan.
“Bu axir sinfdoshim-ku” debdi ichida. Xonaga kirib qarasa, qarshisida o‘zidan ancha yosh katta ko‘ringan vrach turgan ekan.
— E, sinfdosh qalesan?! – debdi quvonchini yashirmay bemor.
Vrach bo‘lsa unga qarab:
— Kechirasiz bemor, sizni tanimadim...! – deb hayron bo‘libdi.
— Rostan meni tanimadingmi?! 105-maktab esingdami? – so‘rabdi yana bemor.
— Ha, men o‘sha maktabda o‘qiganman. Siz o‘qituvchim bo‘lsangiz kerak?! Qaysi fandan dars bergansiz? – degan ekan vrach.
— Bitta qatiq berib yuborsangiz.
— Siz unga banka olib keldingizmi?
— Yo, tavba! U bilan gaplashasizmi hali?!
— Hoy qo‘shni, yangi iPhone olibsizmi?
— Ha!
— Shuni, Facebookda yoki Telegramda xabar qilib yurmay, menga aytsangiz bo‘ldi edi. Hammaga bir zumda tarqatib chiqardim...
Bir payt siqchonchamni o‘girib qarasam, tagida sensor nuri tushadigan joyiga inventar raqamini yopishtirib ketishibdi. Ming la’nat, kecha buxgalteriya inventarizatsiya o‘tkazgan edi-ku...





