— Bu dunyoda kim chiroyli, - desa
Oyna:
— Men, - dermish
— Meni mozorga oboringlar, - debdi
Oborishibdi. U mozorni ziyorat etib, tilovat qilibdi.
Keyin Samarqandga boribdi. U yerda ham hamma joyni ko‘rsatishibdi. Qaytishida yana mozorini ziyorat qilibdi.
Keyin Qashqadaryoga borib, aylanib:
— Endi mozorga oboringlar, - desa
— Bizda mozor yo‘q, - deyishibdi
— Iye, o‘lganlarni qayoqqa ko‘masizlar, - desa
— Bizda hech kim o‘lmaydi, tug‘ilib Toshkentga ketishadi, - deyishibdi.
— Xotinim urdi!
— Nega?
— Senlaganim uchun...
— Ol-a, bu narsa uchun urmasa kerak?! Aslida nima bo‘ldi?
— To‘shakda yotuvdik. Xotinim "Biz anchadan beri birga bo‘lmay qo‘ydik, dadasi", dedi...
— Men esa "biz emas, sen", deb yuboribman.
— Ko‘proq tinglash uchun qulog‘ing ikkita,— javob berdi Afandi,— agar og‘zing ham ikkita bo‘lganda, odamlarning miyasini qoqib qo‘liga berarding!
— Uchta tilagingni bajaraman, buyur!, - debdi.
Negr rossa suvga chanqab, bir necha yillardan beri ayollarni ko‘rmagan, qora tanli bo‘lganidan ko‘p narsalardan mahrum bo‘layotganligini o‘ylab:
— Birinchidan men oppoq bo‘lay, ikkinchidan atrofimda yalang‘och ayollar ko‘p bo‘lsin va uchinchidan doimo suv yonimda bo‘lsin, - debdi.
Jin ham zamonaviy jinlardan ekan, rossa o‘ylab ko‘rib negrni eng odam ko‘p bo‘ladigan ayollar hojatxonasidagi unitazga aylantirib qo‘yibdi.
— Menga qarang Tannozxon, qachondan beri erkaklarni trusigini kiyayapsiz?, - desa.
Haligi ayol:
— Erim shu trusikni krovatimiz tagidan topib olgandan beri, - dermish.
— Iiii, chiroqni yoqmang, - deya sarosimaga tushibdi xotini. — Boshim og‘rib ketiyapti-ya, dorixonaga tushib, dori olib chiqmaysizmi?
Eri shoshib, kiyinibdi-da, dorixonaga tushib:
— Uka, menga bosh og‘riq dori ber, - desa.
Sotuvchi yigit:
— Iya, Sotvoldi aka, pajarkadan melisaga o‘tkazishdimi, - dermish.
Yigit:
— Qimirlamagin.
Qiz:
— Topdizmi?
Yigit:
— Ha, topdim. Hozir tiqaman.
Qiz:
— Aaaayy, og‘riyaptikuuu!
Yigit:
— E, o‘chir ovozingni nima man sanga har doim zirak taqib yuribmanmi...
— Birinchisi uch yuz ming. Gapiradi. Ikkinchisi besh yuz ming. U ham she’r aytadi va qo‘shiq kuylaydi. Bunisini narxi bir million so‘m. Lekin u na gapiradi, na qo‘shiq kuylaydi.
Xaridor:
— Unda nega buncha qimmat.
— Bilmadim-u, lekin mana bu ikkisi uni “ustoz” deb chaqiradi.





