— Odnoklassnikiga kirib, o‘zimga yangi sahifa ochdim. Chiroyli bir qizni rasmini joylashtirdim.
Erim bilan tanishib oldim. U mehmonxonada, men esa oshxonada o‘tirib, odnoklassnikida gaplashyapmiz.
Erim meni uchrashuvga taklif qilyapti. O‘zim mehmonxonaga chiqsammikin yoki uni oshxonaga chaqirsammikin...?
Uyda ayol kitob o‘qib o‘tirsa, o‘g‘li maktabdan kelib:
— Nima oyijon, internet ishlamayaptimi?!, - dermish.
— Kasbing nima?
— Bekorchiman!
— Unda qo‘shiqchi bo‘laqol!
— Yo‘g‘-ye, unchalik bekorchi emasman...
Bir qari badavlat odam kechqurun uyiga qaytsa, xizmatkori:
— Ha, qari to‘nka! Qayerlarda yuribsan?!, - desa, boy pinagini buzmay:
— Qulog‘imga eshitadigan apparat sotib olgani borgandim, - dermish.
Kasalxonada yo‘lagida bir odam qattiq hayajonda, u yoqdan-bu yoqqa yuribdi. Xotinini operatsiya qilgan vrach chiqib, g‘amgin holatda gap boshlabdi:
— Xotiningizni hayotini saqlab qoldik. Lekin u komada. Yaxshi parvarish qilsangiz, yana o‘n yil yashashi mumkin.
Vrach eriga qarasa, kayfiyati butunlay tushib ketibdi. Yig‘lab yuborishiga bir bahya qolganini ko‘rib:
— Hazillashdim. Xotiningizni saqlab qola olmadik, - debdi vrach.
— Otaxon, yuz yoshdan oshibsiz. Buni siri nimada?
— Buni siri - umrimda hech kim bilan tortishmaganman, garov o‘ynamaganman.
— Yo‘g‘eyeye, bo‘lishi mumkinmas...
— To‘ppa-to‘g‘ri, bo‘lishi mumkinmas!
Uyida ta’mirlash ishlarini olib borayotgan qo‘shnimdan bezor bo‘ldim. Drel ishlatmasligi uchun eshigini oldidagi devorga "Qo‘shni, xabaringiz bo‘lsin! Men homiladorman" deb yozib qo‘ydim.
Ertasi kuni qo‘shnimni xotini uni xiyonatda ayblab, uydan ketib qolibdi.
Bir xonadondagi bo‘layotgan ziyofatda mehmonlar zerikib, siqilib ketishipti. Bir burchakda esnab o‘tirgan
ayolni ko‘rib, mehmon undan so‘rapti:
— Zerikdingizmi?
— Juda ham.
— Bo‘lmasa sekin turib ketaveraylik...
— Koshki edi, lekin afsuski, ilojim yo‘q.
— Nega?
— Men shu uyning bekasiman.
Bir kishi kechasi uxlab yotsa, eshik taqqillab qolibdi.
— Kim u? – debdi hovliga mo‘ralab.
— Sizlarga o‘tin kerakmi? – debdi notanish odam.
— Yo‘q, kerakmas! – deb uxlashga kirib ketibdi.
Ertalab tursa, hovlida yig‘ib qo‘ygan o‘tinlari yo‘q emish.
Bir tentakroq odam suvda cho‘kayotgan kishini qutqarib olibdi.
Oradan ko‘p o‘tmay odamlar tentakni yoniga kelib:
— Siz uni suvdan qutqarib olgan edingiz, u bo‘lsa o‘zini osib o‘libdi, - desa, tentak:
— Iye, o‘lib qolibdimi? Men uni qurisin deb daraxtga ilib qo‘ygandim, - dermish.