— Эй художон агар пулларимни топиб берсанг, бутун умр фақат яхши савоб иш қиламан. У пулларимга бошқа ичмайман! Тинмай ибодат қиламан, - деб қўлларини кўкка чўзиб йиғлаб турган экан, шунда бир чеккада пуллари ётганмиш.
Шунда ҳалиги киши тезда кўз ёшларини артиб:
— Бўлди керакмас, ўзим топдим, - дермиш.
— Намунча таққиллатасан?!, ўтир тезроқ! - дебди.
Дудуқ киши бўлса:
— Тақ, Тақачига борадими? - деб сўрабди.
— Кимдан қочяпсиз? Нима бўлди? - деса, ҳалиги машҳур юлдуз:
— Ёрдам беринг командир! Мени безорилар қувлаб келишяпти, - дебди.
— Мана бу ёқда, келинглар тезроқ бу ёққа, - деб бақирибди ходим.
Бир куни ҳайдовчи хўжайинига маслаҳатли иши бор эканини айтибди.
Хўжайин:
— Нима гап, - деб сўраса:
— Хўжайин, икковимизга битта шофёр олсак, қандай бўларкин?!, - дермиш.
Йўлда ҳаммаҳаллалардан бири Афандининг кўчини кўриб сўради:
— Бор кўчингиз шуми? Бу қанақа рўзғор? Афанди жавоб берди:
— Тўрт қиз чиқарганнинг рўзғори!
— Меҳмон, бола-чақаларингизни ҳам роса соғингандирсиз-а?
— Нимасини айтасиз! Эртага ҳаммаларини шу ерга чақирмоқчиман.
— Қойил мани хатто танимийдиган қиз ҳам ташлаб кетди.
— Тақиқлагани тўғри. Лекин бюллетенни чўзиш тўғрисидаги гапинг нотўғри. Бундан ташқари, доктор менга ичишни тақиқлагандан кейин кўп ўтмай қазо қилди.
Хўш, у ўлганидан кейин ҳам буйруғига бўйсунишим керакми?
— Алло даданг қани?
— Дадам ҳаммомда!
— Ойинг қани?
— Ойим ҳам ҳаммомда!
— Ойингми, дадангми ҳаммомдан чиқса менга телефон қилишсин!
— Улар ҳали бери чиқишмайди, чунки мендан вазелин сўрашганда, мен билмай "суперклей" бериб юборибман.





