Bolalar haqida latifalar
— Ustoz, o‘zbekchaga ruschani aralashtirib gapirsa, gunohmu?
Piru komil dedi:
— Konechno!
— Arzimaydi.
— Arzimasligi to‘g‘riku-ya, oyim shunday deb ayt dedilar-da.
— Seni dadang qayerda ishlaydi?
— Mani dadam bozor rahbari.
O‘qituvchisi birinchi bolani eng oldi qatordagi partaga o‘tkazibdi.
— Qani, seni dadang qayerda ishlaydi?
— Meni dadamni ikkita mebel do‘konlari bor, - deb javob beribdi ikkinchi o‘quvchi.
— Bozor rahbari o‘g‘lini yoniga o‘tir!, - debdi o‘qituvchisi.
— Qani, seni dadang kim?
— Meni dadam prokuraturada.
— Qani birinchi partada o‘tirganlar turlaring-chi! Ikkinchi partaga o‘tir ikkaloving! - deb uchinchi bolani eng oldi partaga o‘tqazgan o‘qituvchi yana so‘rabdi:
— Xo‘sh, dadang prokraturada nima ish qiladi?
— Bilmiman. Dadamni kecha ikkita odam olib ketishgandi-da o‘sha prokuratura degan joyga...dermish bola.
— Manavi Boltavoy-tentak bo‘ladi.
Mana unga 500 so‘mlik va 1000 so‘mlik pulni bersangiz u doim rangi qizil bo‘lgani uchun 500 so‘mlikni oladi.
Bolalar Boltavoyni chaqirib, o‘qituvchiga namoyish qilish uchun 500 so‘mlik va 1000 so‘mlik pul uzatishibdi. Boltavoy haqiqatdan ham 500 so‘mlikni tanlabdi. Darslar tugagach, o‘qituvchi Boltavoyni kabinetiga chaqiribdi va debdi
— Boltavoy, qarasam — matematikani unchalik yaxshi bilmaydiganga o‘xshaysan. 1000 so‘m 500 so‘mdan ikki barobar ko‘pligini nahotki bilmasang?!
— Albatta bilaman!
— Unda nega 500 so‘mlikni tanlaysan?
— Muallim, agar men 1000 so‘mlikni tanlasam, keyingi safar bolalar menga pul bermay qo‘yishadi-da!
Ota o‘g‘lini bergan savoliga oshxonada yurgan xotini tomonga qarab javob beribdi:
— Xotin qara, senga uylanganimga hatto o‘g‘limiz ham hayron bo‘lyapti!?
— Nega Ahmadjon degan yigitga turmushga chiqishni xohlamayapsan?
— Oyi, axir u mallasoch-ku!
Ota gapga aralashdi:
— O‘sha yigitga turmushga chiqaver, qizim! Sen bilan bir yil yashasa, sochi oqarib ketadi, javob!
— Karimjon,nega o‘tgan kuni maktabga kelmading?
— Oyim shimimni yuvib qo‘ygan ekanlar. Bora olmadim-da...
— Kecha-chi, kecha nimaga kelmading?
— Maktabga ketayotib, uyingiz yonidan o‘tdim. Qarasam, ko‘ylagingiz jiqqa xo‘l ilinib turgan ekan. Sizni maktabga bormasalar kerak deb o‘ylabman.
— Sizniki, Meniki bilan birgalashib Biznikini urishyapti.
— Mayli, ruxsat.
Bir haftadan so‘ng.
— Xo‘sh, soldat Sotvoldiyev o‘g‘ilmi qizmi?
— Bilmadim, o‘rtoq kapitan. 9 oydan kyeyin ma’lum bo‘ladi.





