— Yo‘q, qaramayman, siz sarimsoq yegansiz!
— Sen esa yotishdan oldin, bir kosa noxat sho‘rva ichding, nafas ololmayapman.
Er uyga kech qaytsa: "Kaysi jononingizning oldidan kelyapsiz?"
Er uyga erta qaytsa: "Odamlarning eri kechayu kunduz tinim bilmaydi, bu kishim esa..."
Er ish bilan juda band bo‘lsa: "Ijarachidan farqingiz qolmadi!"
Er kam pul topsa: "Bu pulga mushuk oftobga chiqmaydi-ku!"
Er ko‘p pul topsa: "Bosar-tusaringizni bilmay qolib, a!"
Er kam ishlab, ko‘p pul topsa: "Nima, qaroqchiga erga tekkanmanmi?"
Er ko‘p ishlab, kam pul topsa: "Shunchalik ham ahmok bo‘ladimi odam?"
Er uy ishlariga yordamlashmasa: "Men bu uyda cho‘rimanmi?"
Er uy ishlariga yordamlashsa: "Tinchgina televizoringizni tomosha kiling, ishimga aralashmay".
Er gul sovg‘a qilishini bilmasa: "Madaniyatsiz, o‘qimagan!"
Er gul sovg‘a qilsa: "Shuning puliga bir kilo go‘sht olsangiz, bir hafta yerdik".
Er shirin gaplar bilan erkalamasa: "Dugonalarim aytgandi-ya, hammasi to‘ygacha deb..."
Er shirin so‘zlar bilan erkalasa: "Tinchlikmi, bunaqa gaplarni kimdan o‘rgandingiz?"
Ayollar, shunaqa tushunib yetib bo‘lmaydigan bir mo‘jiza...
— So‘nggi tilagingni tila! – debdi nemislar unga.
— Qulupnay yesam, armonim yo‘q edi, - debdi afandi.
Nemislar:
— Mayli, qulupnay pishsa yeysan, keyin otamiz, - deyishibdi.
Qulupnay pishgunicha urush tugab, afandi omon qolgan ekan.
— Keyin nima qilding?
— Qaytib, yana dadamni tizzasiga o‘tirdim.
— Sizni o‘g‘lingiz maktabda har kuni o‘zini yomon tutadi.
Ota:
— Nima? Meni shunga chaqirdingizmi? O‘g‘lim uyda ham har kuni to‘palon qiladi. Sizni uyga chaqirtirmayapman-ku!?
— Xotin, xotin, tur, ish chatoq!
— Nima gap?— uyqusirab so‘radi xotini.
— Qo‘shnilar meni uylantirishmoqchi, ularni hayda!
— Tinch qo‘ying, uyqumni buzmang?
— Bilib qo‘y, men seni oldindan ogohlantirib qo‘ymoqdaman. Haqiqatan ham ularning shunday niyati bo‘lsa, keyin mendan o‘pkalab yurma,— dedi Afandi.
— Kimni latifasi kulgili chiqmasa, o‘shani yeyman, - debdi sher.
Birinchi bo‘lib quyon latifa aytibdi. Hamma hayvonlar kulibdi. Faqat jirafa kulmabdi. Sher quyonni yeb bo‘lgach, bo‘ri latifa aytibdi. Jirafa rossa kulibdi.
— Nega kulyapsan? - deyishsa, jirafa:
— Quyonni latifasi kulgili ekan, - dermish.
— Ada siz oilamizda kimsiz?
— Men - Prezidentman.
— Oyim-chi?
— Oying - davlat.
— Buvimlachi?
— Buving - prokuratura.
— Ukam bilan men-chi?
— Sizlar - xalqsizlar.
Ota komandirovkaga ketibdi. 1 haftadan so‘ng o‘g‘il otasiga SMS yozibdi:
"Ada tez keling! Davlatga boshqa prezident keldi. Prokuratura uxlab yotibdi. Xalq havotirda.





